het leven zoals het is...Uganda!

Ja, ik weet het. Mijn excuses. Ik hoop dat de foto’s toch konden vertellen waar we zowat mee bezig zijn geweest de voorbije weken.

Wel waar zijn we gebleven...

Kerstmis in het noorden is wel wat anders dan in België. Op het moment is het wel 30°C en hangen er plastieken kerstmannen overal. In namiddag zijn we familie gaan bezoeken en werd er een pintje (enkel halve liters) gedronken. Savonds ging iedereen zijn eigen weg. Ik moet toegeven ik miste onze kerstboom, fondue en de gezelligheid rond de echte kerstboom wel. Maar ik mag niet klagen, ik heb ook kadootjes gekregen: een witte kip en een parelhoen. Om op te eten ..... Een gans avontuur , gelukkig moest ik de beestjens niet zelf doden. Zie de foto’s.

28 dec bezoek aan Murchison falls. De eerste echte safari; eerst zo een twee uurtjes door het regenwoud, daarna met een ferry naar de overkant; de savanne... best wel zalige beesten gezien; allerlei soorten vogels, hoefdieren, nijlpaarden.... Een kudde giraffen met baby’s en olifanten op een paar meters afstand met babytje om af te sluiten. Namiddag naar de watervallen.

1 jan opnieuw een beetje heimwee naar huis gehad.

Op 6 januari hebben we onze schat aan teddyberen aan de kinderen in Pajimo kamp gegeven. Zo’n 200 kinderen verzamelden na de kerkdienst (protestantse (zie filmpje waar kinderen zingen) en katholieke) in de lagere school van Pajimo. Merci aan allen die hun teddyberen hebben gegeven aan deze kinderen; ik denk dat iedereen wel kan zien op de foto’s dat ze er enorm blij mee zijn J
Het andere filmpje biedt een blik in het kamp van Pajimo.

Na zo’n twee weken Kitgum hebben we toch wat koelte nodig en trekken we terug naar het zuiden. Een paar dagen in Kampala bij een MP (Member of Parlement) trekken we naar Mweya; Queen Elisabeth National Park.
We komen er een vriend van Peter tegen die er een thesis doet: de impact van vee op de biodiversiteit (specifiek vogels en grote zoogdieren) in het park. Amai, was ik efkes jaloers op zo nen thesis.... Mja nen betere gids konden we niet hebben natuurlijk.... J Thanx Edward!!

Doch ik moet toegeven dat ik nogal schrik had soms; de olifanten kwamen tot aan het guesthouse (zie foto). Die lelijke, toch ook niet ongevaarlijke ‘wartogs’ (de naam in nederlands ontglipt me...) die de ganse dag rond het huis rondhangen; nijlpaarden die snachts en soms overdag op het land komen grazen en 10 leeuwen die snachts voor Edward zijn deur slapen. En niet te vergeten het slangevel van een cobra aan de uitgang van zijn sanitaire voorzieningen...

Al bij al een zalige drie dagen in het park J

Terug in Kitgum zijn we begonnen met de peace poles/ vredespalen. Foto’s zullen volgen.

En zeker niet onbelangrijk is dat het sponsorgeld/benefietgeld (zo’n een mooie 330 euro! Merci allemaal!!!) naar boeken, potloden en pennen... voor zo een 110 kinderen van de lagere school in Pajimo. De directrice van de school vertelde ons dat deze 110 kinderen nog niet zijn geholpen door geen enkel hulporganisatie, de kinderen met enkel een moeder of enkel een vader. Voor deze ouders is het zeer moeilijk om te werken/huishouden/kinderen opvoeden. Vaak is er geen geld meer over voor schoolgeld.
Deze school heeft 1000 leerlingen en 14 leraars, hiermee zijn klassen met meer dan 100 leerlingen geen uitzondering. Dus aan alle leraars in Belgie , ik denk/vind niet dat ge kunt klagen! En als je geen werk vindt in Belgie, ge zijt altijd welkom in het noorden van Uganda!! ;)

Dat is het zo een beetje... de rest van de dagen zijn nog goedgevuld dus... peacepoles maken, schoolmateriaal kopen en verdelen, boompjes planten op Peter zijne grond, een proclamatie van Univ in Mbarara meemaken, shoppen in Kampala met de vrouw van onze MP Otto en dan tot ziens zeggen aan de familie ‘op alle plaatsen in het land’.

Mmmm, ik begin al te verlangen naar de chocola, de warme douche, de grote variatie aan eten en de machiengewassen kleren...

Tot de volgende blogpost!

Zoenen en knuffels,

De zonbruine muzungu (Haha, jullie gaan allemaal zo jaloers zijn op mijn kleurke!!! ;) )
En natuurlijk ook groetjes en zoenen en knuffels en meer ... van mijn Acholi.